Gisteren moest mama voor onderzoeken naar Zwolle. Een paar
weken geleden merkte mama een verdikking op in haar rechter borst. Een plek die
niet eerder opgemerkt was. De huisarts wilde toch graag dat ze het liet
onderzoeken. Gisteren is daarvoor een mammografie en echo gemaakt. Tot grote
opluchting kon hierop niets gevonden worden. De chirurg denkt dat het verdikt klierweefsel
is wat net op een rib ligt en dat er verder geen onderzoek nodig is. Ze zou het
gistermiddag nog wel in het team bespreken, gezien de complexe situatie bij
mama , of collega’s nog nader onderzoek nodig vinden . Al met al was het toch
wel weer heel spannend, de artsen hebben immers gezegd dat ze verwachten dat de
kanker niet helemaal weg zal zijn en toch de kop weer op zal steken, maar zich op dit moment alleen
rustig houdt. Dat maakt het ook best lastig hoe om te gaan met de ziekte. Nu is
het al weer ruim een jaar geleden dat de artsen gezegd hebben dat mama niet
meer beter kan worden, en dachten in maanden en niet meer in jaren, misschien
zelfs maar in weken. Wat toch een groot wonder dat het nu dan toch nog zo goed
gaat met mama. Tegelijk zo lastig, want waar zal het de kop weer op steken,
welke symptomen geven aan dat er wat aan de hand is. De chirurg zei gisteren ook:
“U bent het voorbeeld van hoe moeilijk het
voor ons is om in te schatten hoeveel tijd je nog zult krijgen. Als je deze
geschiedenis leest vraag je je af hoe lang gaat dat nog goed”. We hopen
natuurlijk van ganser harte nog heel lang. We zijn God dankbaar voor deze mooie
tijd die we samen nog hebben gekregen en hopen en bidden dat daar nog een hele
tijd aan toegevoegd wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten